کارگردان فیلم سینمایی «عروس آتش» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: سال ها پیش و در زمانه ای که بنده و هم نسلان بنده وارد سینما شدیم سینما برایمان حرمت داشت، سینما برایمان ارزش داشت، سینما برایمان دارای اهمیت بود و به هیچ عنوان نمی خواستیم و نمی گذاشتیم فیلمی تولید شود که بدون ارزش است و برای ساختش تحقیق و پژوهش صورت نگرفته است. در آن زمان همه تلاش ما بر این بود که فیلم های مان بتواند چیزی را به جامعه اضافه کند و برای نسل های آینده نیز قابل توجه باشد اما متأسفانه چندی است که سینما حرمتش را از دست داده و اغلب کسانی که امروزه در سینما فعالیت می کنند این هنر-صنعت را وسیله ای برای پولدار شدن و یا شهرت می پندارند و اصلاً برایشان مهم نیست آنچه می سازند درست است یا خیر!

سینایی سپس با بیان اینکه مسأله تحقیق و پژوهش در حوزه تولید آثار تصویری و یا هر اثر و کالای فرهنگی دیگری بسیار مهم و حیاتی است اظهار داشت: ما سال ها است که مرتباً این مسأله مهم را به هنرمندان و مدیران فرهنگی گوشزد می کنیم اما متأسفانه هیچ گوش شنوایی برای این امر وجود ندارد و در عمل هیچ توجهی به حرف های ما نمی شود و این افراد مسیری را در پیش گرفته اند که کاملاً نادرست است و اصلاً بر ضد هنر و فرهنگ و سینما است!

این سینماگر خاطرنشان کرد: بنده فیلمسازی هستم که همواره و برای تولید تمامی آثارم مدت ها وقت صرف کرده ام و تحقیق انجام داده ام و هیچ گاه ساده و سردستی به هیچ یک از آثارم نگاه نکرده ام. بنده همیشه چه در آثار مستندم و چه در آثار سینمایی ام تحقیق و پژوهش برایم به شدت مهم بوده و حتی در پروژه «عروس آتش» هم به این مسأله مهم نگاهی جدی داشته ام و مدت ها برای ساخت آن فیلم تحقیق کرده ام.

کارگردان فیلم سینمایی «جزیره رنگین» یادآور شد: خوشبختانه برای ساخت مستندهایم همیشه همکاری بسیار خوبی با جناب آقای سهراب فرسیو داشته ام که یکی از بهترین پژوهش گران و محققان کشور در حوزه سینما و تولید آثار مستند و سینمایی هستند. بنده برای مستندهای «گواهان تاریخ» و «آخرین حلقه زنجیر» به کمک ایشان حداقل ۵-۶ جزوه کوچک و بزرگ تحقیقات کرده ایم و سپس مبادرت به تولید آن آثار نمودیم اما آیا کسی امروزه این میزان وقت برای تولید یک اثر مستند و یا داستانی می گذارد و اصلاً آیا برای کسی اهمیت دارد که چه بر سر آیندگان و حوزه فرهنگی خواهد آمد؟

وی تأکید کرد: اگر تحقیق و پژوهش جدی در تولید اثر و کالای فرهنگی وجود نداشته باشد اصلاً نمی توان آن اثر و کالا را اثری فرهنگی نامید؛ اگر تحقیق و پژوهش در تولید یک اثر سینمایی وجود نداشته باشد ما فقط با تصاویری سرهم بندی شده مواجه می شویم که اصلاً معلوم نیست برای چه چیزی پشت هم چیده شده اند و هدف سازندگان آن از پشت سرهم چیدن این تصاویر چه بوده است!؛ این ها بسیار بد است و متأسفانه امروزه ما شاهد این بدی ها در سینمای کشورمان هستیم.

سینایی در بخش دیگری از این گفتگو با تأکید بر اینکه مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی حتی حاضر نیست تحقیقات بنده را در یک کتاب چاپ کند تصریح کرد: چند سال قبل من برای تولید یک فیلم به ۲۰ شهر کشور سفر کردم و درباره خانه های تاریخی فاخر کشور تحقیق کردم. این تحقیق نشان داد که ما نزدیک به ۵۸ خانه تاریخی در ۲۰ شهر کشور داریم که متأسفانه کمتر کسی آن ها را می شناسد اما متأسفانه مسئولان مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی به بهانه نداشتن بودجه نه از ساخت فیلم من حمایت کردند و نه حتی کتاب مرا چاپ کردند و این در حالی است که ما شاهد تولید فیلم هایی در مرکز گسترش سینمای تجربی بوده و هستیم که با بودجه های هنفگتی تولید می شوند و هیچ گونه اثربخشی هم برای جامعه ندارند.

کارگردان فیلم سینمایی «گفتگو با سایه» در خاتمه این گفتگو متذکر شد: این اواخر که من اصرار برای چاپ این کتاب داشتم که می تواند به عنوان یک سند تاریخی در کشور ثبت شود مسئولان گسترش سینمای مستند و تجربی به بنده اعلام کردند که متأسفانه یک جلد از آن گم شده است و اگر هم بخواهند آن را چاپ کنند به صورت سیاه سفید منتشر می کنند که به عقیده بنده اصلاً نباید به صورت سیاه سفید این کتاب چاپ و منتشر شود. این ها نمونه کاستی ها و بی توجهی های مسئولان به مسأله مهم تحقیق و پژوهش است و دل همه ما از این رفتارها به درد آمده است.